ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

ความเจริญทางสังคมได้พัฒนาบ้านเมือง ให้มีความเจริญทางวัตถุ แต่ในขณะเดียวกันบางทีวิถีชีวิตผุ้คนก็ยึดติดวัตถุจนก่อเกิดกิเลสความลุ่มหลงจนขาดคุณธรรม นำพาซึ่งความทุกข์ในจิตตน หากพิจารณา ในวัตถุคือสิ่งที่สงบนิ่ง แต่จิตใจที่เคลื่อนไหว ลุ่มหลงไปผูกพันมัดติดในวัตถุ จนเกิดทุกข์เพราะ "กิเลส" ความจริงแล้วความเจริญต้องพัฒนา"จิต"ให้รู้จักการพิจารณาอย่างละเอียดเป็นขั้นเป็นตอนลึกลงไปจนเข้าใจ สภาวะธาตุที่แท้จริงของวัตถุ และจิต จนเกิดความข้าใจด้วย "ปัญญา" รู้เห็น "วัตถุ" และ "จิต" คือความไม่เที่ยง สภาวะ "กิเลส" ดับ ทุกข์ก็หาย สภาวะที่เกิดขึ้นด้วยปัญญานี้เรียกว่า"วิราคะ" ในทางพระพุทธศาสนา ที่ว่าด้วย"การคลายความยึดติด" จึงมีความหมายและความสำคัญในการนำมาถ่ายทอด สู่กระบวนการสร้างสรรค์จิตรกรรมร่วมสมัยตามภาวะอารมณ์และทัศนคติส่วนตนที่ให้แง่มุมทางความคิดในสาระสำคัญทางพระ พุทธศาสนา

ภาพผลงาน